3. Onderzoek en diagnose

Onderzoeken

De meest voorkomende onderzoeken zijn:

• MRI-onderzoek 
• Lumbaalpunctie (ruggenprik)
• Bloedonderzoek, inclusief vitamine D
• Lichamelijk onderzoek

Diagnose

De diagnose MS wordt gesteld op basis van de klachten (zie de stap verwijzing in dit zorgpad), passende afwijkingen op de MRI-scan en eventuele andere onderzoeken. Kenmerkend voor de diagnose MS is dat er klachten komen en gaan, en dat dit steeds andere klachten geeft in de tijd. 

MRI-scan

Vaak is de diagnose duidelijk bij aanvang van de klachten, zeker als de scan erg passend is met kenmerkende witte stof plekjes (of MS-ontstekingen) rondom de vochtkamers van de hersenen. De ziekte geeft vaak ook afwijkingen in het ruggenmerg. Dit ziet men maar zelden bij andere ziekten en daarom helpt een MRI-scan van het ruggenmerg vaak om de diagnose met meer zekerheid te stellen.

Niet altijd is duidelijk dat de ziekte actief is doordat de aanvallen soms mild of vager zijn. Iemand is dan erg moe voor een periode. Toch is dan op de MRI-scan te zien dat de ziekte actief is geweest. Het ligt eraan waar de ontsteking optreedt. Als het niet een belangrijk hersengebied is voor uw dagelijks functioneren dan geeft het niet altijd uitgesproken klachten.

Lumbaalpunctie

In veel gevallen, maar niet altijd, wordt er ook een ruggenprik gedaan. Dit wordt in dagbehandeling gedaan. Meer informatie leest u hierover in onze folder Een lumbaalpunctie (ruggenprik).  Met de punctie is het mogelijk om hersenvocht te verkrijgen wat rondom die ontstekingen zit. Bij een auto-immuunziekte zoals MS worden er dan vaak 'eiwit- of oligoklonale banden' gevonden. Met name als ze in het hersenvocht zitten maar niet in het bloed is dit een sterk bewijs voor de diagnose MS. Overigens komen deze eiwitbandjes ook wel bij andere aandoeningen voor.

Andere klachten

Niet alle MS-achtige klachten of afwijkingen op de scan zijn het gevolg van de diagnose MS. Er zijn andere auto-immuunziekten die sterk op MS kunnen lijken.