Patiëntervaringen Neonatologie en vroeggeboorte
Graag laten wij ouders zelf vertellen hoe zij de vroeggeboorte van hun kind en de zorg op de afdeling Neonatologie hebben ervaren om zo een steun voor elkaar te zijn en ervaringen te delen.
Maar deze blijdschap duurde voor Mariëtte en Jaco Groeneveld helaas maar kort. “Tijdens het vervolg van de echo werd duidelijk dat de baarmoedermond verkort was. Ons werd uitgelegd dat dit kan leiden tot een vroeggeboorte”, vertelt vader Jaco. Een onzekere periode, waarin Mariette totale rust moet houden, volgt.
Thomas en Levi 6 weken oud.
Na een zwangerschap van 28 weken en 6 dagen worden Thomas en Levi geboren in het Sophia Kinderziekenhuis. “Gelukkig was het geboortegewicht van de jongens best heel goed voor de duur van de zwangerschap. Na een week mochten ze van de Intensive Care worden overgeplaatst naar een ziekenhuis met een High Care Neonatologie-afdeling. Zodra er plek was en de jongens sterk genoeg waren, zijn Thomas en Levi naar het Maasstad Ziekenhuis gegaan”, vertelt moeder Mariëtte.
Inmiddels zijn de jongens 12 weken oud. Iedere dag komen Jaco en Mariëtte naar het Maasstad om de jongens in elk geval twee voedingen zelf te geven. “Gelukkig kunnen we veel doen als we bij Thomas en Levi zijn. Zo komen we niet alleen op bezoek, maar kunnen we op dat moment ook echt de zorg van de jongens op ons nemen”, aldus Mariëtte
Over een aantal dagen is het Wereld Prematurendag. Op de vraag hoe Mariëtte en Jaco hier tegenaan kijken antwoorden de kersverse ouders: “Wat mooi dat hier wereldwijd aandacht voor is. Als je kinderen zo vroeg worden geboren, dan staat je wereld op zijn kop. Tegelijkertijd ga je gewoon door en doe je wat je kunt en moet doen op zo’n moment. Pas nu komt het besef hoe heftig het is. Dit kun je je niet voorstellen als je het niet hebt meegemaakt. We hebben veel hulp van vrienden en familie. Die hebben we keihard nodig en daar zijn we hen heel dankbaar voor. We beseffen ook hoeveel geluk we hebben dat onze jongens het zo goed doen en dat er op tijd is opgemerkt dat ze weleens veel te vroeg zouden kunnen komen. Hierdoor heeft Mariëtte rust genomen toen dit nodig was en kon er medicatie gegeven worden voor de longrijping. Dit maakt dat Thomas en Levi een betere start hebben gehad. Wat zijn we blij dat dit hier in Nederland allemaal kan.”
Thomas en Levi 12 weken oud.
De overplaatsing van hun zoontje Pepijn van Erasmus MC-Sophia naar het Maasstad Ziekenhuis was voor Coen en Daniëlle een grote stap. "We waren net een beetje gewend geraakt aan het personeel, de apparatuur en het dagritme", vertelt Daniëlle. "Dat is je houvast geworden, na alle emoties rond de geboorte. Opeens valt die vertrouwde omgeving weg, het voelt alsof je opnieuw moet beginnen."
"Natuurlijk moet je blij zijn als de dokter vertelt dat je kind minder intensieve zorg nodig heeft", verklaart Coen. "Maar als ouders van een te vroeg geboren baby ben je - zeker de eerste tijd - bezorgd en wil je dat je kind de beste zorg krijgt. Pepijn was nog heel kwetsbaar, hij woog circa 1500 gram toen hij over ging. Je weet dat de bedden schaars zijn, maar liefst hadden we gehad dat hij nog wat langer op de IC kon blijven."
Uiteindelijk ging het vervoer zonder grote problemen. "Hij kreeg gelukkig geen terugslag", vertelt Daniëlle. "Dat gebeurde wel bij ons eerste kind, Bernard, die ook te vroeg geboren is. Met hem moesten we veel langer reizen, van het Moeder- en Kindcentrum in Veldhoven naar Rotterdam. Hij bleek later het RS-virus te hebben en was behoorlijk ziek. Dan schrik je als hij bijvoorbeeld een thermometer tussen z'n billetjes krijgt, terwijl in Veldhoven de temperatuur werd gemeten met een plakkertje op de buik. Ook de couveuses en de beademingsapparatuur waren anders."
"Pepijn deed het in het ziekenhuis relatief goed, dan ben je als ouder ook wat meer ontspannen", legt Coen uit. "Bovendien kwam hij in een gespreid bedje. De verpleegkundigen kenden ons van de periode met Bernard. Dat was nog op de locatie Zuider van het Maasstad Ziekenhuis. Nu kwamen we met Pepijn in de nieuwbouw, waar het allemaal veel ruimer is. We werden met open armen ontvangen. We moesten wel even wennen aan de minder intensieve behandeling. Niet langer één verpleegkundige per één of twee kinderen, maar één op vier kinderen. Je weet dat het niet meer nodig is, maar maakt je toch zorgen de eerste tijd, of het allemaal wel goed zal gaan."
Het heeft geholpen dat ze de tweede keer wisten hoe het in grote lijnen zou gaan. Toch is het volgens Daniëlle en Coen lastig om je voor te bereiden op de overplaatsing. "Elk kind is anders en belangrijk is vooral of het in goede conditie is", aldus Coen. "Pepijn is met 29 weken geboren en niet na 28 weken zwangerschap zoals Bernard. Die ene week maakt een wereld van verschil. Wat absoluut helpt, is dat de Rotterdamse ziekenhuizen al geruime tijd samenwerken. Men kent elkaar, waardoor de overdracht beter verloopt."