Patiëntervaringen

Meneer Benner In augustus 2018 struikelt meneer Benner (53) tijdens zijn werk. In een ziekenhuis in de buurt wordt een plaat in zijn pols geplaatst. Helaas ontstaat een ontsteking en vanaf dat moment gaat het bergafwaarts. Spoelen en schoonhouden helpen niet en het vooruitzicht is dat hij zijn arm gaat verliezen. De huisarts verwijst hem naar het Hand en Pols Expertisecentrum. Inmiddels kan meneer Benner alles weer en is hij begonnen met een nieuwe baan als vrachtwagenchauffeur. Hij vertelt zijn verhaal. Meneer Benner In augustus 2018 struikelt meneer Benner (53) tijdens zijn werk. In een ziekenhuis in de buurt wordt een plaat in zijn pols geplaatst. Helaas ontstaat een ontsteking en vanaf dat moment gaat het bergafwaarts. Spoelen en schoonhouden helpen niet en het vooruitzicht is dat hij zijn arm gaat verliezen. De huisarts verwijst hem naar het Hand en Pols Expertisecentrum. Inmiddels kan meneer Benner alles weer en is hij begonnen met een nieuwe baan als vrachtwagenchauffeur. Hij vertelt zijn verhaal.

Hoe zag uw leven eruit?

“Ik ben altijd chauffeur geweest. Mijn werk was om voertuigen bij pech en ongevallen van de weg te halen. Ik viel in augustus 2018 over een lierkabel en werd opgenomen. De diagnose: een zeer gecompliceerde polsbreuk. Er werd een plaat aan de binnenkant van de pols geplaatst en mijn arm ging in het gips. Kort daarop werd ik weer opgenomen vanwege een ontsteking. De wond werd gespoeld, maar achteraf bleek dat dit geen resultaat had. Vanaf december 2018 kreeg ik geen salaris meer. Ik belandde op straat met mijn vrouw en mijn kinderen, die toen 17 en 20 waren. We verbleven in de nachtopvang van het Leger des Heils en later in een opvang waar we een eigen plekje hadden. Ik kon niet werken. De ontsteking zat er nog steeds. Mijn hand was inmiddels helemaal vergroeid en stond in een hoek van 90 graden. Het pus kwam eruit. Het ziekenhuis bleef erbij dat ze niks konden doen. Ik moest het maar schoonhouden en spoelen.”

Hoe is dit weer goed gekomen?

“Via de huisarts kwam ik begin 2020 bij het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis terecht. Dokter Schep en dokter Jacquet wilden me in maart al opereren. Dit werd juli vanwege corona. De kans bestond dat ik de onderste helft van mijn arm zou kwijtraken. Met die angst ging ik de operatie in. Ik weet nog dat dokter Schep me over mijn bol aaide en zei dat hij me ging helpen. Toen ik wakker werd had ik mijn arm nog. Het verrotte bot is weggehaald en er is botcement aangebracht om de ontsteking te stoppen. In een andere operatie is bot uit mijn heup in mijn arm geplaatst. Ik heb geen polsgewricht meer. Dat staat helemaal vast met platen en schroeven.”

Hoe ging het na de operaties?

“Ik kon eerst niets meer met mijn hand, behalve dan m’n vingertoppen een centimeter buigen. Nu kan ik alles weer vastpakken. Ook de kracht komt weer terug in mijn hand. Ik heb ruim anderhalf jaar bij de handtherapeut gelopen. In het begin iedere week, later wat minder vaak. Het enige wat ik niet kan is mijn pols buigen. Verder hebben we alles eruit gehaald wat erin zit. Ik krijg nog een silversplint. Dat is een brace die helpt om mijn hand in een bepaalde stand te houden. Pijn heb ik niet. Inmiddels hebben we weer een huis en heb ik een nieuwe baan als chauffeur op de vuilniswagen. Ik kan weer meedraaien in de maatschappij en ben dolgelukkig. Ik ben de artsen erg dankbaar.”

Mevrouw Bark Voor de klas staan zat er voor Hanneke Bark even niet in. Een klein plekje op haar wijsvinger had nare gevolgen. Mevrouw Bark Voor de klas staan zat er voor Hanneke Bark even niet in. Een klein plekje op haar wijsvinger had nare gevolgen.

Creativiteit past bij lerares Bark en zo ook bij haar dochter, die fanatiek aan houtbewerking doet. In haar tuin vond zij een prachtig stuk hout. “Toeval wilde dat er net een oude boom uit mijn tuin was gehaald en er lag een mooi stuk achtergebleven hout om te bewerken. De stekels op het hout prikten hard in mijn vel maar ik schonk er verder niet te veel aandacht aan. Een paar uur later schrok ik! Mijn wijsvinger was ineens vuurrood en helemaal dik. Met hevige pijn ben ik naar de huisartsenpost gegaan. Tot op de dag van vandaag ben ik blij met het grondig handelen van de huisarts. Hij verwees mij direct door naar het ziekenhuis. Als dit niet was gebeurd, had ik nu geen wijsvinger meer gehad.”

“Een infuus met antibiotica volgde en voor ik het wist was de eerste operatie een feit.” Wat was ik geschrokken dat een plekje op de wijsvinger me zoveel ellende kon bezorgen. “Chirurg Cleffken begeleidde mij uitstekend. Hij had de ontsteking opengesneden en vertelde mij dat ik panaritium, een peesschede ontsteking had opgelopen. Waarschijnlijk van de stekels van de boom. Een week lang ben ik opgenomen geweest in het ziekenhuis. Het is natuurlijk niet leuk om daar te zijn, maar ik werd goed verzorgd. De verpleegafdeling lag vol en de verpleegkundigen waren echt druk. Ondanks de hectiek op de afdeling, was er altijd tijd voor een praatje, gewoon oprechte aandacht, daar gaat het om.”

Hoe een klein wondje voor flinke tegenslag kan zorgen

“Het herstel verliep niet voorspoedig. Mijn wijsvinger trok krom, een vreemd gezicht en ik bleef ook overal achter haken. Tot drie keer toe ben ik opnieuw geopereerd. Het bleek dat ik maar littekenweefsel aanmaakte wat het herstel in de weg stond. Hand- en polsexpert en plastisch chirurg Jaquet heeft uiteindelijk de laatste operatie uitgevoerd en al het littekenweefsel weggehaald en bovendien het gewricht los gemaakt. Kortom: mijn vinger weer recht gezet. En met succes! Tot op heden staat deze nog steeds goed. Ik vond het fantastisch om mee te kijken tijdens de operaties. Heel indrukwekkend.”

“Om mijn vinger weer goed te krijgen, is handtherapie enorm belangrijk. Handtherapeut Leendert Verplanke en andere handtherapeuten gaven mij diverse inzichten om mijn vinger beter te maken. Buigen, strekken, masseren tot duwen, alle oefeningen komen voorbij. Veel thuis oefenen, helpt ook. Ik ben enorm gedreven om te herstellen, en dat heeft mij geholpen om mijn vinger weer sterker te krijgen. Inmiddels ben ik – sinds de eerste operatie - ruim een jaar verder. Het getintel moet er nog uit, maar ik blijf oefenen”, vertelt ze gemotiveerd. “Het is ongelooflijk hoe zo’n klein wondje voor zoveel tegenslag heeft gezorgd maar gelukkig heb ik mijn vinger nog.”

Hanneke Bark heeft het lesgeven weer opgepakt en staat weer met veel plezier voor de klas. “De kinderen lachen vaak om mijn paarse spalk die goed past bij de naam van mijn klas namelijk ‘Pimpelpaars’, lacht ze.

De heer ten Cate Een fanatieke sporter die dagelijks te vinden is in de plaatselijke sportschool. Dat is de 57-jarige heer ten Cate ten voeten uit. Tot het moment dat geleidelijk aan de pijn in de polsen begon. Venijnige messteken die niet alleen het sporten onmogelijk maakten maar ook zijn dagelijks leven behoorlijk zuur maakten. Het was de hoogste tijd voor een bezoek aan plastisch chirurg en hand en pols expert dokter Jaquet om te kijken of er een einde kon komen aan die helse pijn. De heer ten Cate Een fanatieke sporter die dagelijks te vinden is in de plaatselijke sportschool. Dat is de 57-jarige heer ten Cate ten voeten uit. Tot het moment dat geleidelijk aan de pijn in de polsen begon. Venijnige messteken die niet alleen het sporten onmogelijk maakten maar ook zijn dagelijks leven behoorlijk zuur maakten. Het was de hoogste tijd voor een bezoek aan plastisch chirurg en hand en pols expert dokter Jaquet om te kijken of er een einde kon komen aan die helse pijn.

De heer ten Cate: “Wat bleek, mijn kraakbeen tussen de botten was volledig verdwenen. Ongelooflijk! Dokter Jaquet licht toe: “Bij artrose is er slijtage van het gewrichtsoppervlakte tussen deze twee botten. Bovendien is de kraakbeenlaag die zorgt voor de soepele beweging tussen de botten verminderd. Polsartrose en vooral duimbasisslijtage komen vaak voor. Het wordt meestal veroorzaakt door natuurlijke slijtage die ontstaat tijdens het ouder worden. De heer ten Cate is nog relatief jong waardoor overbelasting door sport mogelijk een rol speelt.”

"Zonder pijn en volledig hersteld Tai Chi beoefenen"

De heer ten Cate: “Heel mijn leven doe ik aan sport, waaronder aikido, fitness en vroeger judo. Het overmatig draaien en vastzetten van de polsen is waarschijnlijk één van de boosdoeners. Om de pijn te verlichten, kreeg ik injecties. Om echt te genezen ben ik aan beide polsen geopereerd. Het viel me op dat het hand en pols team goed op elkaar is ingespeeld. Een soort lopende band werk, en dit bedoel ik positief hoor”, lacht hij. “Het is duidelijk dat de zorgverleners veel kennis en ervaring hebben. Dat gaf mij vertrouwen in de afloop. Het voelde ook zo vertrouwd bij dokter Jaquet en zijn team. Op de OK klonk tijdens de operatie een rustgevend muziekje, dat deed me goed. Ik had vooraf filmpjes van soortgelijke operaties bekeken op YouTube dus ik was al goed op de hoogte. Heel bijzonder was dat ik de operaties aan beide polsen heb meegekeken. Echt een mooie en bijzondere ervaring. Ik vond dit prachtig om te zien. Er is een stuk bot weggehaald en een pees uit de onderarm gehaald om het gemis van het uitgenomen bot te compenseren.” Het herstel? Dat ging best voorspoedig. Natuurlijk moet je daar zelf wel wat voor doen. Met advies van de handtherapeuten ging ik thuis aan de slag. Veel trainen en even door de zure appel heen bijten maar het resultaat mag er zijn. Ik doe alles weer! Tegenwoordig doe ik Tai Chi, daarvoor heb ik geen contact met de tegenstander en dat bevalt me uitstekend.” Is er dan echt geen minpuntje bij zijn volledige herstel? “Dat ik weer zelf de vuilniszakken buiten moet zetten en de vaatwasmachine moet leegruimen”, lacht hij hard. “Tja, helaas gaan die smoezen niet meer op. Dankzij dokter Jaquet en zijn team ben ik weer volledig pijnvrij en bekwaam om de vuilniszakken en de vaat te regelen”, besluit hij.

Tot slot steekt deze bruisende patiënt zijn lotgenoten nog een hart onder de riem. “Een operatie is natuurlijk niet niks maar ga er met een positief gevoel in, namelijk dat het jou gaat helpen om weer gezond te worden! En houd je aan de adviezen van de dokter en de handtherapeuten. Blijf oefenen en met een positieve inzet kun je weer helemaal herstellen. Daar ben ik een goed voorbeeld van.”

De heer Verhoeven Een sportieve dag met wielervrienden pakte anders uit. “Ik gleed keihard van het ijzeren rooster toen ik de terreinauto uitstapte met mijn wielrenschoenen aan. In een reflex greep ik de deurgreep om mezelf staande te houden. Door de val kwam ik volledig aan m’n rechterhand te hangen. Ik overstrekte daarbij mijn duim. Het was erg pijnlijk, maar ik dacht: kom op, het gaat vanzelf weer over, het zal wel een kneuzing zijn”, begint de heer Verhoeven zijn verhaal. Maar de klachten hielden aan. Hij kon zijn hand en met name zijn duim minimaal gebruiken. Uiteindelijk verwees zijn huisarts hem naar het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis. De heer Verhoeven Een sportieve dag met wielervrienden pakte anders uit. “Ik gleed keihard van het ijzeren rooster toen ik de terreinauto uitstapte met mijn wielrenschoenen aan. In een reflex greep ik de deurgreep om mezelf staande te houden. Door de val kwam ik volledig aan m’n rechterhand te hangen. Ik overstrekte daarbij mijn duim. Het was erg pijnlijk, maar ik dacht: kom op, het gaat vanzelf weer over, het zal wel een kneuzing zijn”, begint de heer Verhoeven zijn verhaal. Maar de klachten hielden aan. Hij kon zijn hand en met name zijn duim minimaal gebruiken. Uiteindelijk verwees zijn huisarts hem naar het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis.

“Waarschijnlijk was er een pees kapot. Natuurlijk wilde ik mijn duim in de toekomst weer volledig kunnen belasten en alles doen wat ik voorheen kon. Dan was een operatie onvermijdelijk, volgens plastisch chirurg Hofman, die gespecialiseerd is in hand- en polsklachten. Zonder operatie zou de functie in mijn duim niet meer terug komen en er zouden zelfs slijtageklachten ontstaan. Dat was geen mooi vooruitzicht! Ik zag best wel op tegen de operatie en de revalidatie die daarna zou volgen. Maar nu ben ik blij dat ik daarvoor gekozen heb.”

“Dokters en verpleegkundigen met persoonlijke aandacht”

Het gesprek gaat over op de warme aandacht die hij ervaart in het Maasstad Ziekenhuis: “Mooi om te zien dat ook een groot ziekenhuis, persoonlijke aandacht heeft voor de patiënt. Je merkt als je ergens bent of de sfeer goed is of niet en ik kan zeggen dat die in dit ziekenhuis goed is. Gewoon plezierig met een persoonlijk woord en een luisterend oor naar wat mij beweegt en waar ik me zorgen over maak. Ik heb waardering voor de dokters en verpleegkundigen, deze mensen kunnen echt iets en beantwoorden al je vragen”, lacht hij.

“Voor de operatie zag ik ook hoe ze met het protocol omgaan. De operatieassistente stelde een paar controlevragen aan de chirurg. Al mijn gegevens werden gecontroleerd voordat de chirurg startte met de operatie. Het lijkt een open deur, maar het gaf mij een veilig gevoel dat dit standaard gebeurt bij elke operatie vanwege de patiëntveiligheid. Ik vond het ook best aardig om mee te maken. “

Na de operatie kreeg hij een brace en er volgde al snel handtherapie. Hij maakte kennis met Jan Diederik, een van de handtherapeuten op de polikliniek Revalidatie. “Als advocaat moet ik dossiers uit mijn tas kunnen pakken, maar dat ging lastig. Jan-Diederik gaf me handige tips om me daarbij te helpen en paste de oefeningen aan op mijn behoefte. De uitleg was duidelijk en praktisch en hij vertelde ook dat na de operatie hersteltijd nodig is en dit met de juiste oefeningen sneller gaat. Jan-Diederik zorgde ervoor dat de afspraken bij hem perfect aansloten op de afspraken met de chirurg. Daardoor was ik niet zoveel tijd kwijt met reizen naar het ziekenhuis.”

Inmiddels heeft de heer Verhoeven zijn laatste afspraken gehad. “Het gaat ontzettend goed! De stabiliteit in mijn duim is terug. Sporten, racefietsen en vooral het schakelen met de rechterduim. Dit was eerst een probleem, maar het gaat allemaal weer prima”, verklaart hij tevreden.

Wat wil hij andere patiënten nog meegeven? “Allereerst: wees niet zo eigenwijs als ik. Dit soort klachten gaat niet vanzelf over. Als je er snel bij bent met een skiduim, gaat het herstel veel sneller. Maar een operatie is echt de moeite waard bij een soortgelijke blessure. Heb je klachten? Laat het zo snel mogelijk onderzoeken. Ik heb er te lang mee gewacht waardoor het herstel ook langer duurde. Een operatie is even vervelend maar mijn duimfunctie is weer helemaal terug. Het ongemak van de operatie en revalidatie ben ik alweer vergeten.”

Mevrouw Wennekes “Paardrijden, mijn grote hobby, moest ik even laten voor wat het was. In een seconde veranderde alles omdat ik ervoor koos een gezonde avocado te eten. Achteraf dacht ik, had ik toch maar voor die ongezonde zak chips gekozen”, lacht ze. Mevrouw Wennekes “Paardrijden, mijn grote hobby, moest ik even laten voor wat het was. In een seconde veranderde alles omdat ik ervoor koos een gezonde avocado te eten. Achteraf dacht ik, had ik toch maar voor die ongezonde zak chips gekozen”, lacht ze.

“Die grote avocadopit kreeg ik er niet uit en daarom gebruikte ik een groot, vlijmscherp mes. Helaas zette ik iets teveel kracht waardoor ik in mijn vingertopje sneed. Het deed erg veel pijn en mijn moeder bracht me naar de Eerste Hulp van het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Al snel zagen ze daar dat gespecialiseerde hulp noodzakelijk was en werd ik verwezen naar het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis.”

“Het Maasstad Ziekenhuis ken ik goed, dus ik vond het prima. Ik merkte direct dat ik te maken had met specialisten op hand- en polsgebied. De pees en zenuwen van mijn vingertopje waren door dus dokter Hofman, plastisch chirurg moest mij opereren. Wel met een algehele verdoving hoor”, vertelt ze. “Ik had namelijk nare herinneringen aan een plaatselijke verdoving uit het verleden. Ik wilde het allemaal niet bewust meemaken op de operatietafel, ik vertrouwde op de dokter. Na de eerste operatie droeg ik zes weken een spalk en mocht ik niets doen. Achteraf bleek dat ik veel littekenweefsel had ontwikkeld (tenolyse) waardoor een tweede operatie noodzakelijk was. Dit komt helaas voor. Dokter Hofman maakte de pees vrij van de verklevingen zodat deze weer vrij kon bewegen. En nu gaat het herstel gelukkig voorspoedig.”

Goed herstel dankzij uitstekend op elkaar ingespeeld handenteam

Over de verpleegkundigen en handtherapeuten heeft mevrouw Wennekes niets dan lof. “Je merkt dat het een team is wat uitstekend op elkaar is ingespeeld. Zo’n drie à vier keer in de week krijg ik handtherapie. De therapeuten kijken goed naar het letsel en passen hun behandeling daar op aan. Een behandeling op maat was bij mij wel nodig want het herstel verloopt niet echt volgens het boekje”, vertelt ze. “Gedurende het hersteltraject knalde er namelijk ook nog een autodeur tegen mijn vinger. De fysiotherapeut besprak dit direct met de arts en ze namen geen enkel risico. Gelukkig bleek uit de scan dat het meeviel. Toch was ik blij dat ze gelijk actie ondernamen. Ook tijdens mijn ontslag uit het ziekenhuis zorgde een lieve verpleegster ervoor dat ik praktisch tot aan de auto begeleid werd. Ze gaf me zelfs een handdoekje mee voor in de auto.”

“Het was dokter Hofman die me aanmoedigde met kracht en geweld het topje van mijn vinger te gaan trainen. Het herstel ging langzaam en dat vond ik best moeilijk. Door zijn aanmoediging ben ik harder gaan oefenen én met resultaat! Inmiddels kan ik het vingertopje verder buigen. Zelfs het paardrijden gaat beter. Deze motivatie had ik echt even nodig om het gewenste resultaat te behalen”, besluit mevrouw Wennekes.

Mevrouw Deijkers Mevrouw Deijkers was ten einde raad. Ruim een jaar lang leefde ze met bijna ondraaglijke pijn aan haar pols. Mevrouw Deijkers Mevrouw Deijkers was ten einde raad. Ruim een jaar lang leefde ze met bijna ondraaglijke pijn aan haar pols.

“Het begon allemaal met een fikse val op de dijk in mijn woonplaats”, begint ze haar verhaal. “Drie jaar geleden hielp ik een puppy in nood en daarbij gleed ik weg. Al direct was er die brandende pijn. In het ziekenhuis bleek dat ik mijn pols gebroken had. Helaas werd een verkeerde diagnose gesteld en daardoor –bleek achteraf- een foute behandeling ingezet. Dit heeft mijn pols veel schade toegebracht. Na een jaar was ik echt ten einde raad. Ik kon mijn pols amper bewegen. Voelde alleen nog maar pijn. Je hoorde het gewoon kraken. Het was ook nog mijn rechterhand dus als rechtshandige kon ik vrijwel niets meer. Er leek geen verbetering in te komen. Op dat moment had ik het geloof verloren in de wetenschap. Op mijn uitdrukkelijk verzoek werd ik na een jaar doorgestuurd naar het Maasstad Ziekenhuis en kwam ik terecht op het spreekuur van plastisch chirurg Jaquet van het Hand en Pols Expertisecentrum. Wat een verschil! Eindelijk een arts die naar me luisterde én gespecialiseerd is in hand- en polsaandoeningen. Hij bevestigde direct mijn vermoeden dat het inderdaad goed fout zat met mijn pols. In het Hand en Pols Expertisecentrum begon mijn weg naar herstel.

Hoe mevrouw Deijkers vrijwel volledig herstelt dankzij unieke polsprothese

“Inmiddels waren mijn klachten verergerd en had ik ook TCC letsel (link pagina aandoening) opgelopen. Tel daarbij op dat ik last heb van fibromyalgie, een chronische reumatische aandoening. Dit veroorzaakt pijn, stijfheid en vermoeidheid in mijn spieren en bindweefsel. Hierdoor ervaarde ik nog meer pijn. In eerste instantie kreeg ik handtherapie en een brace. Dit bracht me al veel rust. Dokter Jaquet heeft vervolgens met een hersteloperatie de eerste schade verholpen. Uiteindelijk stelde hij voor om een polsprothese in te brengen. Deze polsprothese wordt jaarlijks bij maar 50 patiënten in Nederland ingebracht. Net zoals bij mensen die een nieuwe heup krijgen, zou ik een nieuwe pols krijgen. Ik was sceptisch maar vooral heel bang. Wat als het mis zou gaan? Wat als ik helemaal nooit meer mijn rechterhand kon gebruiken? Maar elke dag leven met pijn is verschrikkelijk. Ik schilder bijvoorbeeld graag, dat ging dus niet meer. Zelfs de dagelijkse zaken zoals pannen optillen, of groenten snijden waren lastig om te doen. Pijn beheerste mijn leven. Uiteindelijk heb ik volledig vertrouwd op het advies van dokter Jaquet. Hij was zo overtuigd dat de prothese mij zou gaan helpen. En wat heeft hij gelijk gehad! Ik ben nu zo blij met deze nieuwe prothese. Ik kan bijna alles weer”, lacht ze. “En de pijn is weg.” De wilskracht van mevrouw Deijkers heeft zeker bijgedragen aan haar voorspoedige herstel. “Ja, ik heb handtherapie gehad en thuis was ik zeer fanatiek met oefenen. Daardoor ging het herstel nog sneller. De polsprothese heeft voor mij goed uitgepakt en ik kan het iedereen aanbevelen die voor dezelfde beslissing staat.”, besluit mevrouw Deijkers haar verhaal.

Polsprothese

Mevrouw Teerds-Vink Onzekerheid en onduidelijkheid, die gevoelens overvielen mevrouw Teerds nadat zij de eerste diagnose van de arts kreeg bij wie ze destijds onder behandeling was. ‘Na een vervelende val in de sneeuw had ik ongelooflijk veel pijn. Een polsbreuk was het gevolg en mijn hand en pols werden direct in het gips gezet. Nadat het gips na verloop van tijd werd verwijderd had ik nog steeds pijn. Van mijn toenmalige arts kreeg ik geen duidelijkheid over de aard van de klachten en het mogelijke herstel, het was zelfs onzeker of ik ooit mijn hand weer helemaal zou kunnen gebruiken. Vervolgens heb ik bij een arts in een ander ziekenhuis een afspraak gemaakt voor een second opinion. Hij verwees mij echter gelijk door naar dokter Jaquet in het Hand en Pols Expertisecentrum.’ Mevrouw Teerds-Vink Onzekerheid en onduidelijkheid, die gevoelens overvielen mevrouw Teerds nadat zij de eerste diagnose van de arts kreeg bij wie ze destijds onder behandeling was. ‘Na een vervelende val in de sneeuw had ik ongelooflijk veel pijn. Een polsbreuk was het gevolg en mijn hand en pols werden direct in het gips gezet. Nadat het gips na verloop van tijd werd verwijderd had ik nog steeds pijn. Van mijn toenmalige arts kreeg ik geen duidelijkheid over de aard van de klachten en het mogelijke herstel, het was zelfs onzeker of ik ooit mijn hand weer helemaal zou kunnen gebruiken. Vervolgens heb ik bij een arts in een ander ziekenhuis een afspraak gemaakt voor een second opinion. Hij verwees mij echter gelijk door naar dokter Jaquet in het Hand en Pols Expertisecentrum.’

"Eindelijk zekerheid dankzij Hand en Pols Expertisecentrum"

‘Wat een opluchting om op het spreekuur van dokter Jaquet te zijn’, vertelt mevrouw Teerds. ‘De dokter was open en doortastend, duidelijk een specialist op zijn vakgebied. Mijn onzekerheid was direct weg. Wat heerlijk om te weten dat mijn mindere functie van mijn hand wel degelijk te herstellen zou zijn. Ik moest daarvoor wel geopereerd worden.’ Ik kon mijn duim niet meer strekken. ‘Om mevrouw Teerds te kunnen helpen, hebben we een van de twee pezen die loopt naar de wijsvinger gebruikt om de pees naar de duim te maken. De pees die meehielp met het strekken van de wijsvinger zorgt er nu voor dat de duim weer gestrekt kan worden. Dit heet een EIP naar EPL peestranspositie’, vertelt dokter Jaquet.

‘De operatie vond ik best spannend maar alles is heel goed verlopen’, vertelt mevrouw Teerds verder. ‘Ik werd prettig opgevangen door de medewerkers van het Hand en Pols Expertisecentrum en ook mijn man, die mij begeleidde, werd niet vergeten. Na de operatie kon ik de pijn goed onderdrukken met pijnstillers en een week later mocht het geplaatste gips er weer af. In het begin wilde ik te veel, maar dankzij goede begeleiding van de handtherapeut is het herstel goed verlopen.’

Zelfstandigheid weer terug
‘Alles bij elkaar was het een lang en intensief traject, maar gelukkig heb ik mijn zelfstandigheid weer terug. Autorijden, schrijven, snijden en knippen gaan weer als vanouds. Ik ben enorm blij dat ik dit allemaal weer kan. Ik ben weer een gezond en daardoor gelukkig mens geworden’, besluit een tevreden mevrouw Teerds.

Mevrouw Assenberg Tintelingen in de hand speelden mevrouw Assenberg (65 jaar) al langere tijd parten. Heel vervelend, weet ze nog goed. ‘’s Nachts lag ik wakker en overdag werd ik beperkt bij mijn dagelijkse werkzaamheden. Het gebeurde zelfs dat ik plotseling spullen uit mijn handen liet vallen doordat ik geen kracht meer had in mijn hand. Zo verloor ik op vakantie bijna een keer mijn portemonnee en breien ging me slecht af’. Tijd om contact op te nemen met haar huisarts in Ridderkerk, die haar direct doorverwees naar het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis. Ze kon gelijk terecht op het spreekuur van dr. Kaal, de neuroloog. Na het onderzoek werd direct een EMG (stroomonderzoek) gemaakt. Dezelfde dag kon ik terecht bij de plastisch chirurg, voor een intake gesprek voor een operatie. ‘De dokters kwamen ervaren op mij over en dat stelde mij meteen gerust. Er werd mij direct verteld dat het om een Carpaal Tunnel Syndroom ging.’ Mevrouw Assenberg Tintelingen in de hand speelden mevrouw Assenberg (65 jaar) al langere tijd parten. Heel vervelend, weet ze nog goed. ‘’s Nachts lag ik wakker en overdag werd ik beperkt bij mijn dagelijkse werkzaamheden. Het gebeurde zelfs dat ik plotseling spullen uit mijn handen liet vallen doordat ik geen kracht meer had in mijn hand. Zo verloor ik op vakantie bijna een keer mijn portemonnee en breien ging me slecht af’. Tijd om contact op te nemen met haar huisarts in Ridderkerk, die haar direct doorverwees naar het Hand en Pols Expertisecentrum van het Maasstad Ziekenhuis. Ze kon gelijk terecht op het spreekuur van dr. Kaal, de neuroloog. Na het onderzoek werd direct een EMG (stroomonderzoek) gemaakt. Dezelfde dag kon ik terecht bij de plastisch chirurg, voor een intake gesprek voor een operatie. ‘De dokters kwamen ervaren op mij over en dat stelde mij meteen gerust. Er werd mij direct verteld dat het om een Carpaal Tunnel Syndroom ging.’

"Tintelende hand gelukkig verleden tijd"

‘Bij een carpaal tunnel syndroom (CTS) is een van de grote armzenuwen (de nervus medianus) bekneld. Deze beknelling vindt plaats ter hoogte van de pols. Om de klachten van mevrouw Assenberg te verhelpen, heb ik haar geopereerd. Tijdens de operatie hebben we het dak van de carpale tunnel in de lengte doorgesneden zodat de zenuw meer ruimte krijgt’, legt de dokter uit. Mevrouw Assenberg vervolgt, ‘ik koos voor een lokale verdoving waarbij alleen mijn hand verdoofd werd. Op deze wijze kon ik de operatie goed meemaken, ik ben namelijk best nieuwsgierig’, lacht ze. ‘Na de operatie kon ik even rustig bijkomen van alle spanningen en ging ik met drukverband en een mitella weer richting huis. Dankzij de pijnstillers kon ik de napijn goed onder controle houden. Ik was best zenuwachtig voor de operatie maar achteraf gezien is het me zo meegevallen, alles liep in feite gesmeerd.’

Voorspoedig herstel

‘Na tien dagen mochten de hechtingen er uit. De eerste tijd mocht ik niet wringen en geen zware spullen tillen. En ach, ik werd vanzelf teruggefloten door pijn in mijn hand als ik te hard van stapel liep.’ Nu, na twee maanden, voel ik duidelijk een verschil. De tintelingen en pijn zijn helemaal verdwenen, straalt een gelukkige mevrouw Assenberg. In december ga ik zelfs opnieuw naar het Hand en Pols Expertisecentrum om ook mijn rechterhand te laten opereren. Daar heb ik ook last van het Carpaal Tunnel Syndroom. Gelukkig weet ik na mijn eerste ervaring dat ik in ervaren handen ben’, aldus deze tevreden patiënte.

Mevrouw Lambilion Een kromme pink zorgde al geruime tijd voor ongemak. Eigenlijk begon deze klacht al zo’n vijf à zes jaar geleden, vertelt Mevrouw Lambillion (56 jaar). ‘De klachten zitten in de familie, zowel mijn moeder als opa hadden last van hun vingers, waardoor ik er in eerste instantie niet veel aandacht aan schonk. Totdat ik pijn kreeg in mijn pink en deze bijna niet meer kon buigen. Op dat moment nam ik contact op met mijn huisarts die me verwees naar een ziekenhuis bij mij in de buurt. De arts daar gaf me te kennen de pink operatief recht te kunnen zetten maar dat ik de functionaliteit van de pink blijvend zou verliezen. Daar was ik behoorlijk teleurgesteld over. Mijn collega hoorde destijds van mijn klachten en de diagnose en adviseerde me contact op te nemen voor een second opinion met dokter Jaquet, een zeer ervaren hand- en polschirurg uit het Maasstad Ziekenhuis. Nu woon ik daar niet direct in de buurt, maar de deskundigheid van dokter Jaquet haalde mij over om toch een afspraak te maken. En mijn collega heeft niets teveel gezegd.’ Mevrouw Lambilion Een kromme pink zorgde al geruime tijd voor ongemak. Eigenlijk begon deze klacht al zo’n vijf à zes jaar geleden, vertelt Mevrouw Lambillion (56 jaar). ‘De klachten zitten in de familie, zowel mijn moeder als opa hadden last van hun vingers, waardoor ik er in eerste instantie niet veel aandacht aan schonk. Totdat ik pijn kreeg in mijn pink en deze bijna niet meer kon buigen. Op dat moment nam ik contact op met mijn huisarts die me verwees naar een ziekenhuis bij mij in de buurt. De arts daar gaf me te kennen de pink operatief recht te kunnen zetten maar dat ik de functionaliteit van de pink blijvend zou verliezen. Daar was ik behoorlijk teleurgesteld over. Mijn collega hoorde destijds van mijn klachten en de diagnose en adviseerde me contact op te nemen voor een second opinion met dokter Jaquet, een zeer ervaren hand- en polschirurg uit het Maasstad Ziekenhuis. Nu woon ik daar niet direct in de buurt, maar de deskundigheid van dokter Jaquet haalde mij over om toch een afspraak te maken. En mijn collega heeft niets teveel gezegd.’

‘Ik voel me thuis bij het Hand en Pols Expertisecentrum’

Direct duidelijkheid

‘Al tijdens het eerste consult had ik duidelijkheid. Dokter Jaquet liet mij weten dat ik de ziekte van Dupuytren heb. En dat mijn pink met een operatie weer zou herstellen. Achteraf vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats’, vertelt een opgeluchte mevrouw Lambillion.
‘De ziekte van Dupuytren is een bindweefselaandoening waarbij er in de handpalm knobbels ontstaan. Meestal groeien de knobbels uit tot strengen, waardoor de pink en ringvinger niet goed meer gestrekt kunnen worden. In principe doen de knobbels geen pijn. Bij mevrouw Lambillion hebben we de bindweefselstrengen operatief verwijderd en het gewricht losgemaakt’, legt dokter Jaquet uit.

‘Vaste’ handtherapeut

‘Na de operatie heb ik ongeveer 14 dagen gips gehad en dit viel me toch tegen. Ik kan gewoon niet zonder mijn rechterhand, vooral douchen was een hele uitdaging’, verklaart mevrouw Lambillion. ‘Ik ga drie keer per week naar de handtherapie, dat is veel inderdaad maar ik vind het geen probleem. Ik voel me daar helemaal thuis, bijna mijn tweede thuis’, lacht ze. ‘In het begin was de revalidatie pijnlijk maar ik krijg heel goede begeleiding van mijn vaste handtherapeut Jacolien. Zij heeft veel kennis van zaken en legt goed uit wat er met mijn hand aan de hand is. Daardoor maak ik me veel minder zorgen en blijf ik goed op de hoogte van mijn herstel. Dit waardeer ik enorm. Ze zijn gewoon realistisch, maken het niet mooier dan het is. Uiteraard oefen ik thuis zelf ook behoorlijk veel om de functionaliteit weer terug te krijgen.’

Mevrouw Lambillion werkt als arbocoördinator in het Delta Pyschiatrisch Centrum, een drukke baan waarbij zij ook veel handelingen achter de computer verricht. Inmiddels kan zij haar rechterhand alweer voor 80% gebruiken. Als laatste tip wil ze nog aan iedereen meegeven: wacht niet te lang met naar de dokter gaan als de klachten verergeren. ‘Wees er snel bij, zodat er snel gewerkt kan worden aan een goed herstel’, besluit ze.

Mevrouw Hokke Eenvoudige huishoudelijke klussen, autorijden en het simpel dichtdraaien van een deksel gingen mevrouw Hokke een half jaar geleden slecht af. ‘Ik had pijn in mijn rechterhand en geen kracht in mijn duim’, omschrijft mevrouw Hokke (63 jaar) haar klachten. Zij had ruim vijf jaar geleden aan haar linkerhand al dezelfde symptomen gehad en besloot daarom gauw een afspraak te maken met haar huisarts, die haar direct verwees naar het Hand en Pols Expertisecentrum in Rotterdam. ‘Dit was wel een stukje rijden’, vervolgt mevrouw Hokke uit Goeree Overflakkee ‘maar ik wilde toch echt geholpen worden door een gespecialiseerde hand- en polsarts. Gelukkig kon ik snel terecht op het poli-spreekuur van de handchirurg’, vertelt mevrouw Hokke. Mevrouw Hokke Eenvoudige huishoudelijke klussen, autorijden en het simpel dichtdraaien van een deksel gingen mevrouw Hokke een half jaar geleden slecht af. ‘Ik had pijn in mijn rechterhand en geen kracht in mijn duim’, omschrijft mevrouw Hokke (63 jaar) haar klachten. Zij had ruim vijf jaar geleden aan haar linkerhand al dezelfde symptomen gehad en besloot daarom gauw een afspraak te maken met haar huisarts, die haar direct verwees naar het Hand en Pols Expertisecentrum in Rotterdam. ‘Dit was wel een stukje rijden’, vervolgt mevrouw Hokke uit Goeree Overflakkee ‘maar ik wilde toch echt geholpen worden door een gespecialiseerde hand- en polsarts. Gelukkig kon ik snel terecht op het poli-spreekuur van de handchirurg’, vertelt mevrouw Hokke.

Eindelijk weer pijnvrij..

Operatie van 30 minuten

‘Uiteindelijk bleek ik last te hebben van een duimbasisslijtage. Vandaar de constante zeurende pijn en krachtsverlies in mijn hand. De dokter zou mij opereren en het versleten gewricht verwijderen en de duim verstevigen (Trapezium excisie met duimversteviging). Binnen vier weken kon ik al geholpen worden. Uiteraard was ik wel een beetje nerveus voor de operatie, die in dagbehandeling onder lokale verdoving plaats zou vinden.
Tijdens de operatie werd ik bijzonder gerustgesteld. De dokter vertelde in grote lijnen waar hij mee bezig was. Ik heb zelfs nog even meegekeken’, zegt mevrouw Hokke trots. ‘Na 30 minuten was de operatie alweer voorbij en kon ik rustig bijkomen. Na wat te hebben gegeten mocht ik na 2 uur terug naar huis. Eigenlijk is de hele operatie op rolletjes verlopen. Wel had ik daarna last van pijn, het blijft natuurlijk toch een operatie. Gelukkig kon ik de pijn goed onderdrukken met pijnstillers. De volgende dag werd ik gebeld door de doktersassistente, die vroeg hoe het met me ging en zij adviseerde me ook om gewoon tabletten in te nemen om de pijn te onderdrukken. Heel geruststellend om nog even mijn vragen en ervaring te bespreken met een medewerker van het handenteam.’

Snel herstel dankzij handtherapie

‘De eerstvolgende controle bij de dokter verliep uitstekend, op al mijn vragen kreeg ik direct een duidelijk en helder antwoord. Het viel mij op dat ik helemaal niet hoefde te wachten, alles verliep volgens afspraak. Mijn gips mocht er vanaf en mijn brace werd wat losser gemaakt. Ik bracht toen al twee keer per week een bezoek aan ergotherapeut/handtherapeut mevrouw Boereboom. Zij liet mij diverse oefeningen doen voor een spoedig herstel. Door de handtherapie is mijn herstel vele malen vlotter verlopen. Zo’n vijf jaar geleden ben ik namelijk geopereerd aan mijn linkerhand in het ziekenhuis bij mij in de buurt en destijds kreeg ik geen handtherapie. Daarom merk ik nu goed het verschil. Deze keer kon ik na de operatie direct gaan werken aan mijn herstel. Knijpen in balletjes klei, spelen met knikkers en een injectiespuitje vullen, het hoort er allemaal bij. Mijn kleinkinderen zeiden weleens gekscherend dat ik op een kleuter leek tijdens het uitvoeren van al deze oefeningen’, lacht ze. ‘Ruim drie maanden lang ben ik twee keer per week op en neer gereden naar het Hand en Pols Expertisecentrum voor mijn revalidatie. Een eindje rijden en een belasting voor mijn familie en kennissen die mij om beurten brachten, maar ik ben heel trots op het resultaat. Elke dag gaat het beter en kan ik meer.’
Mevrouw Hokke is een fervent knutselaar. Zo maakt zij graag beelden, kaartenbakken en ook de schaar gebruikt zij om mooie kunstwerken te knippen. Trots vertelt zij dat haar hand weer aan de betere hand is. ‘Tuurlijk ga ik weleens over de schreef door mijn hand een beetje te overbelasten’, lacht ze, ‘maar het gaat gewoon hartstikke goed’, aldus deze gelukkige patiënte .

Mevrouw Ketelaars Dankzij een ongelijke stoeptegel kwam mevrouw Ketelaars ongelukkig ten val. ‘Met verschrikkelijke pijn in mijn pols werd ik naar de eerste hulp van het Maasstad Ziekenhuis gebracht, waar de artsen enkele scheurtjes in het bot constateerden. Mijn pols werd in het gips gedaan.’, vertelt mevrouw Ketelaars. Mevrouw Ketelaars Dankzij een ongelijke stoeptegel kwam mevrouw Ketelaars ongelukkig ten val. ‘Met verschrikkelijke pijn in mijn pols werd ik naar de eerste hulp van het Maasstad Ziekenhuis gebracht, waar de artsen enkele scheurtjes in het bot constateerden. Mijn pols werd in het gips gedaan.’, vertelt mevrouw Ketelaars.

"Losse stoeptegel zorgt voor pijnlijke pols"

Ze bleef flinke pijn houden, reden voor de hand en polschirurg van het Hand en Pols Expertisecentrum, om verder te gaan zoeken. Via een kijkoperatie in de pols (polsscopie) werd duidelijk dat er een langer bestaand bandletsel (SL letsel) bestond die slijtage in de pols had veroorzaakt (SLAC). Het voorstel was haar te opereren; een Proximale Rij Carpectomie. ‘Bij een ‘Proximale Rij Carpectomie’ (PRC) wordt de onderste rij handwortelbeenderen verwijderd. De pols zakt iets in en scharniert dan nog op één niveau met goed kraakbeen in plaats van op twee niveaus waarvan één met slecht kraakbeen. Vaak geeft deze operatie een aanzienlijke pijnvermindering’, zo ook bij mevrouw Ketelaars’, vertelt de dokter.

‘De operatie is goed verlopen, eigenlijk verliep alles in het Hand en Pols Expertisecentrum voorspoedig’, vertelt mevrouw Ketelaars opgelucht. ‘Ik hoefde nergens te wachten en alle medewerkers waren zeer vriendelijk. Ik werd steeds weer gerustgesteld, heel erg fijn. Toen ik geopereerd werd had ik naast de lokale verdoving van de arm om een roesje gevraagd. Ik wilde het allemaal niet bewust meemaken op de OK. Na de operatie mocht ik weer redelijk snel met mijn man mee naar huis. De pijn kon ik daarna met de pijnstillers gelukkig goed onderdrukken.’

Oefenen, oefenen, oefenen

‘Pas op het moment dat je zelf iets aan je handen mankeert, merk je hoe vaak je ze gebruikt. Heel storend wanneer je simpele huishoudelijke klussen zoals aardappelen schillen en pannen afgieten niet meer kunt doen. Ik was dan ook bijzonder gedreven tijdens de oefeningen bij handtherapeut Verplanke om aan mijn herstel te werken. Ongeveer 2,5 maand lang ging ik 1x per week naar het Hand en Pols Expertisecentrum. Net als met sporten, is het belangrijk heel veel te oefenen. Steeds maar weer de oefeningen herhalen heeft er mede voor gezorgd dat ik de kracht in mijn hand terug heb. Nu pak ik zo weer een vouwfiets of een krat bier op’, lacht een trotse mevrouw Ketelaars.

Mevrouw van der Kroft Al jaren geleden kreeg Wil van der Kroft (79 jaar) last van gewrichtsklachten in rug en handen. Zij moest noodgedwongen veel leuke bezigheden opgeven, zelfs de favoriete backpack-reizen kon zij niet langer volhouden. Na uitvoerig onderzoek bleek het om reuma te gaan. Zij is al geruime tijd onder behandeling bij reumatoloog Han in het Maasstad Ziekenhuis. ‘Gewrichtspijnen zijn mij dus helaas niet vreemd’, vertelt ze. ‘Ik heb geleerd om daar redelijk mee om te gaan maar na een aanhoudende ‘helse’ pijn in mijn rechterhand het afgelopen jaar verwees dokter Han mij onlangs toch naar zijn collega’s van het Hand en Pols Expertisecentrum.’ Mevrouw van der Kroft Al jaren geleden kreeg Wil van der Kroft (79 jaar) last van gewrichtsklachten in rug en handen. Zij moest noodgedwongen veel leuke bezigheden opgeven, zelfs de favoriete backpack-reizen kon zij niet langer volhouden. Na uitvoerig onderzoek bleek het om reuma te gaan. Zij is al geruime tijd onder behandeling bij reumatoloog Han in het Maasstad Ziekenhuis. ‘Gewrichtspijnen zijn mij dus helaas niet vreemd’, vertelt ze. ‘Ik heb geleerd om daar redelijk mee om te gaan maar na een aanhoudende ‘helse’ pijn in mijn rechterhand het afgelopen jaar verwees dokter Han mij onlangs toch naar zijn collega’s van het Hand en Pols Expertisecentrum.’

"Pijnvrij dankzij handenteam"

Persoonlijke aandacht

‘In het Hand en Pols Expertisecentrum maakte ik kennis met het multidisciplinair handenteam, een team van gekwalificeerde artsen, die ieder voor zich vanuit hun eigen vakgebied mijn klachten bekeken. Zij adviseerden mij het 'verwoeste' gewricht te laten vervangen door een gewrichtsprothese waardoor mijn pijnklachten aanzienlijk zouden verminderen en de functionaliteit ervan zou worden verbeterd.’ Ervaren hand- en polschirurg Jaquet legde mij duidelijk en geduldig uit wat er tijdens zo’n operatie zou gebeuren en beantwoordde uitvoerig al mijn vragen. En juni dit jaar was het dan zover. Heel bewust koos ik voor regionale anesthesie waarbij uitsluitend de arm wordt verdoofd. Zo kon ik alles prima volgen tijdens de operatie. ‘Maar ook aan persoonlijke aandacht geen gebrek’, lacht ze. ‘Er werd uitstekend voor mij gezorgd. Op zo’n OK is het meestal erg koud, maar de OK-assistent zorgde meteen voor een warme deken toen ik daarom vroeg en toen ik zei dat ik heel comfortabel zou liggen als mijn benen iets hoger werden gelegd, werd ook dit direct verzorgd. Heel prettig. Ik waardeer deze persoonlijke aandacht enorm. Na de operatie had ik vrijwel geen pijn meer in mijn hand. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen pijn meer gehad sinds die tijd. Zelfs de voorgeschreven pijnstillers heb ik niet gebruikt’, zegt ze tevreden.

Snel herstel

‘Na de operatie probeerde ik thuis weer snel de draad op te pakken, zeker ook omdat mijn man veel hulp nodig heeft. In eerste instantie had ik gips om mijn hand/pols en later werd er een brace geplaatst. Ergotherapeut Verheijden en handtherapeut Wolf hebben de na zo’n operatie belangrijke therapie verzorgd. En omdat ik thuis al zoveel deed, vielen de oefeningen allemaal best mee,’ lacht mevrouw Van der Kroft.
‘Ik heb absoluut baat gehad bij zowel de operatie als de revalidatie. De pijn aan mijn hand is helemaal over. En weet je?... Volgende week mag ik weer lekker golfen.’

Mevrouw Roelofs Mevrouw Roelofs werkt als secretaresse in de zorg. Ze had al jaren last van een zeurend gevoel in haar duim. De klachten verergerden, ze kreeg flinke pijnscheuten waarvan de tranen haar in de ogen schoten als ze afdroogde of een keukendoekje uit wilde wringen. ‘Al gauw zat ik op het spreekuur bij de dokter, maar de oorzaak was moeilijk te vinden. Het leek dat ik met de pijn moest leren leven’, vertelt mevrouw Roelofs. ‘Noodgedwongen ging ik op zoek naar een echte specialist op dit vakgebied en via een collega hoorde ik van hand- en polschirurg Jaquet. Gelukkig kon ik snel op zijn spreekuur terecht.’ Mevrouw Roelofs Mevrouw Roelofs werkt als secretaresse in de zorg. Ze had al jaren last van een zeurend gevoel in haar duim. De klachten verergerden, ze kreeg flinke pijnscheuten waarvan de tranen haar in de ogen schoten als ze afdroogde of een keukendoekje uit wilde wringen. ‘Al gauw zat ik op het spreekuur bij de dokter, maar de oorzaak was moeilijk te vinden. Het leek dat ik met de pijn moest leren leven’, vertelt mevrouw Roelofs. ‘Noodgedwongen ging ik op zoek naar een echte specialist op dit vakgebied en via een collega hoorde ik van hand- en polschirurg Jaquet. Gelukkig kon ik snel op zijn spreekuur terecht.’

Mevrouw Roelofs moest met de pijn leren leven…

Vlot en professioneel

‘Uit de uitslag van een CT scan bleek ik een afwijking te hebben in het duimbasisgewricht. Dokter Jaquet heeft het versleten duimbasis gewricht (trapeziumbot) verwijderd. Een deel van een pees uit mijn onderarm is gebruikt om de duim weer te verstevigen. De operatie heeft ongeveer 45 minuten geduurd en met mijn duim/hand in het gips verliet ik het ziekenhuis. Het ging allemaal vlot en professioneel, duidelijk een geoliede machine dat Hand en Pols Expertisecentrum.’

Weer pijnvrij

‘Na 10 dagen mocht het gips eraf en kreeg ik spalken om mijn hand tot aan mijn elleboog. Voor mij werd zelfs een speciale hard plastic brace gemaakt, bijzonder prettig en stevig materiaal. De handtherapie was altijd erg gezellig’, lacht ze. ‘De handtherapeut leefde erg met mij mee en gaf me goede tips en adviezen hoe mijn hand te gebruiken. Na de intensieve therapie gaat het na een half jaar bijzonder goed. Ben enorm gelukkig dat de pijn in mijn rechterhand is verdwenen. Wat heerlijk dat ik weer volop taarten kan bakken, een van mijn favoriete bezigheden’, besluit een gelukkige mevrouw Roelofs.